२०४६ साल पछी नेपालमा राजनीतिक पार्टीबाट सबै भन्दा पहिलो आक्रमण प्रहरी माथि भयो ! प्रहरी संगठनलाइ मदारिको बाँदर बनाए ! जो बाँदर बन्न खोजेनन तिनको हालत पुर्ब प्रहरी महानिरीक्षक अच्युत कृष्ण खरेल जस्तै हुन पुग्यो ! दोश्रो पटक सेनामा हात हाले तर सफल हुन सकेनन !
नेपालको सेना र प्रहरीमा संगठन खोल्ने छुट छैन र त्यहि भएर आज सम्म नेपाल बाँचेको छ ! जुन दिन दक्षिणको छिमेकीमा झैँ नेपालको प्रहरीमा पनि युनियन (संगठन) खोल्न दीयो भने त्यो दिन यो अस्थिर बनाइएको देसको हालत के होला त्यो सम्झिन्दा यो पंक्तिकारको आङगै जिरिंग हुन्छ !
न्यायमूर्तिको बिषयमा पनि देखि हालियो भर्खरैको नतिजाले ! रास्ट्र सेवक कर्मचारीको कुरा गरि साध्य छैन ! जनताको पसिनाको कररुपी तलब भत्ता र सुबिधा लिन्छन,खान्छन तर राजनीतिक पार्टी र तिनका नेताको भजन गाउछन भने देसमा यो जस्तो ठुलो बिडम्बना अरु के हुन्छ ?
राज्यको चौथो अंग रे पत्रकार ! यो जमाते भनेको अरिंगाल हु भन्छन ! यिनका बिरुद्धमा कोहि कसैले बोल्यो कि पोल्यो भनेर जाने हुन्छ ! पत्रकार भनेसी सीमामा तस्करी देखि गुण्डागर्दी गर्न सम्म छुट छ ! राजनीतिक माफिया भन्दा पनि कुनै आपत्ति नहोला अहिलेका सयमा ९०% भन्दाका माथिका पत्रकारहरुलाई ! जो पत्रकार इमान्दार छन तिनलाई माफिया पत्रकारहरुको ग्यांग मिलेर राज्यले दिएको सुबिधा (बिज्ञापन) बंचित सम्म गर्न सक्छन भन्ने पनि देखिएको छ !
समाचारको नाउँमा ‘स’ लेख्न जान्दैनन भने ‘सम्पादकीय’ त परको कुरा ! यस्ताहरु पत्रकार हु भनेर फुइ लाम्छ्न ! पार्टीको झण्डा मुनि अनि बिदेसीको पाउ मुनि बसेर पत्रकारिता गर्ने पत्रकारहरुलाई राज्यको चौथो अंग भन्न मिल्छ ? पार्टीको झण्डा मुनि बसेर सरकारी आदेशको नभएर पार्टीको आदेशको पालना गर्ने लाइ रास्ट्र सेवक कर्मचारी भन्न मिल्छ ?
देस र जनताको लागि सोच्ने हो भने अब नेपालमा पार्टीको काम कारबाहीमा लाग्ने पत्रकार हुन या रास्ट्र सेवक कर्मचारी तिनलाई तिनले पाउने सेवा सुबिधा बाट बंचित गरिनु पर्छ ! गरिब जनताको पसिनाको कमाइ यस्ताहरुको लागि भनेर तिरिएको हैन ! त्यसैले पार्टीको झण्डा समाउनेहरु लाइ राज्यको चौथो अंग पत्रकार देखि रास्ट्र सेवक कर्मचारी हो भनेर भन्न मिल्दैन !
बि.स.२०७० फाल्गुण १६ गते शुक्रवार !