**'घामको चुम्बन'मा आँफैँलाई हराएपछी**

'घामको चुम्बन' नाम सुनेदेखिनै उक्त चुम्बनको यात्रागत मज्जा लुट्ने चाहले सताएको थियो। प्रबासको बसाइमा हुने ठुलो बिडम्बना मध्य शायद यो पनि एक हो कि चाहेको समयमा आफ्नै माटोमा आफ्नै पहिचानमा फलेफुलेका साहित्यिक कृतिसँग साक्षात्कार गर्न नै नपाईने। निकै समयको अमिलो पर्खाइ पस्चात अन्तत: एक गोधूली साँझमा 'घामको चुम्बन' ले मेरो लालयित पाठकमन चुम्यो एक जना सह्रिदयी मित्रको नेपाल छुट्टी सकेर इजरायल फर्किने सम्योगमा। स्वाभावत: पहिले पुस्तकको दुबइपट्टी कभरमा आँखा दौडाएँ, 'घामको चुम्बन' का कृतिकार श्रदेय दाई युवराज नयाघरे ज्यु को हँसिलो तस्बिरले निकै बर्ष पहिले एक साँझ साहित्यकार तथा तत्कालिन मेरो कलेजको साहित्यगुरु पुष्कर लोहनी ज्युको निवासमा भएको कबी गोष्ठीमा भएको काब्यिक भेटको याद दिलायो।

त्यसपछी समय मिलाएर सुटुक्क सुटुक्क बेलाबेलामा 'घामको चुम्बन' सँग यात्रागत लाप्पा खेल्ने क्रममा कहिले अध्ययन टेबुलमा बसेर त कहिले बिस्तारामा डङ्रङ्गै पल्टिएर, कहिले बैँशालु जैतुनको बोटमुनी अडेस लागेर त कहिले भूमध्यसागरको किनारमा बेखबर पल्टिएर मेरो नेपालआमाको छाती छाती चहारेँ। यसै चहार्ने क्रममा भर्खरै सकिएको याहूदिहरुको प्रमुख धार्मिक चाड 'पेशाख' को अवशरमा उत्तरी इजराएलको रमणिय स्थल तिबेरियातालको को किनारमा लियोनार्दो क्लब होटेलको भब्य शानदार शयनकक्षमा पल्टिएर 'घामको चुम्बन' मार्फत सिङ्गो नेपालको अनुहार नियाल्न भ्याएँ। त्यो क्षण कृतिकार नयाघरे दाईलाई हजार बार धन्यवाद भनेँ यस्तो कृति तैयार गरेर हाम्रो हातमा राखिदिनुभएकोमा जस्को अध्यन पस्चात म जस्तो जन्मेको जिल्ला बाहेक मुस्किलले आफ्नो देश चहार्ने र चिन्ने अवशरपाएका बिचरा नेपालीले सिङ्गो नेपाल फन्फनि घुमेर झल्झली आँखामा सजाउन सकोस्।

'नागार्जुनमा लुकामारी' खेल्दा होस् 'महाकालीमा छुटेको मन' सम्झिँदा,'गौरीशंकरको गोरेटामा' लम्किँदा होस् 'कालिन्चोके हिउँ' सङ्ग खेल्दा होस् कृतिकार युवराज दाईले यात्राको अनुभब अत्यन्तै प्राकृतिक र सरल ढंगबाट यसरी पस्किनुभएकोछ पढ्दैजाँदा लाग्छ पढ्दै कम् र ब्रित्तचित्र बेसी हेर्दैछु। हरेक साहित्यिक सिर्जना कुनै स्पस्ट धेय राखेर सिर्जिनुपर्छ । 'घामको चुम्बन' आध्योपान्त पढिसक्दा मैले अनुमान लगाएँ कृतिकार नयाघरे दाइको यस् कृति ल्याउनुको धेय सिङो नेपाल चिनाउनु रहेको थियू होला अवस्य।

नेपालआमाको ढुक्ढुकी नजिकबाट छाम्न चाहने हरेक नेपाली मनले एकपटक पढ्नै पर्ने यो महत्वपूर्ण नियात्रासङ्रह 'घामको चुम्बन' ले यात्रासाहित्यको ईतिहासमा एक बिशेष स्थान ओगटिरहनेमा मेरो पाठकमन ढुक्क छ। बधाई तथा धन्यवाद युवराज दाई !! 'घामको चुम्बन' नाम सुनेदेखिनै उक्त चुम्बनको यात्रागत मज्जा लुट्ने चाहले सताएको थियो। प्रबासको बसाइमा हुने ठुलो बिडम्बना मध्य शायद यो पनि एक हो कि चाहेको समयमा आफ्नै माटोमा आफ्नै पहिचानमा फलेफुलेका साहित्यिक कृतिसँग साक्षात्कार गर्न नै नपाईने। निकै समयको अमिलो पर्खाइ पस्चात अन्तत: एक गोधूली साँझमा 'घामको चुम्बन' ले मेरो लालयित पाठकमन चुम्यो एक जना सह्रिदयी मित्रको नेपाल छुट्टी सकेर इजरायल फर्किने सम्योगमा। स्वाभावत: पहिले पुस्तकको दुबइपट्टी कभरमा आँखा दौडाएँ, 'घामको चुम्बन' का कृतिकार श्रदेय दाई युवराज नयाघरे ज्यु को हँसिलो तस्बिरले निकै बर्ष पहिले एक साँझ साहित्यकार तथा तत्कालिन मेरो कलेजको साहित्यगुरु पुष्कर लोहनी ज्युको निवासमा भएको कबी गोष्ठीमा भएको काब्यिक भेटको याद दिलायो। त्यसपछी समय मिलाएर सुटुक्क सुटुक्क बेलाबेलामा 'घामको चुम्बन' सँग यात्रागत लाप्पा खेल्ने क्रममा कहिले अध्ययन टेबुलमा बसेर त कहिले बिस्तारामा डङ्रङ्गै पल्टिएर, कहिले बैँशालु जैतुनको बोटमुनी अडेस लागेर त कहिले भूमध्यसागरको किनारमा बेखबर पल्टिएर मेरो नेपालआमाको छाती छाती चहारेँ। यसै चहार्ने क्रममा भर्खरै सकिएको याहूदिहरुको प्रमुख धार्मिक चाड 'पेशाख' को अवशरमा उत्तरी इजराएलको रमणिय स्थल तिबेरियातालको को किनारमा लियोनार्दो क्लब होटेलको भब्य शानदार शयनकक्षमा पल्टिएर 'घामको चुम्बन' मार्फत सिङ्गो नेपालको अनुहार नियाल्न भ्याएँ। त्यो क्षण कृतिकार नयाघरे दाईलाई हजार बार धन्यवाद भनेँ यस्तो कृति तैयार गरेर हाम्रो हातमा राखिदिनुभएकोमा जस्को अध्यन पस्चात म जस्तो जन्मेको जिल्ला बाहेक मुस्किलले आफ्नो देश चहार्ने र चिन्ने अवशरपाएका बिचरा नेपालीले सिङ्गो नेपाल फन्फनि घुमेर झल्झली आँखामा सजाउन सकोस्। 'नागार्जुनमा लुकामारी' खेल्दा होस् 'महाकालीमा छुटेको मन' सम्झिँदा,'गौरीशंकरको गोरेटामा' लम्किँदा होस् 'कालिन्चोके हिउँ' सङ्ग खेल्दा होस् कृतिकार युवराज दाईले यात्राको अनुभब अत्यन्तै प्राकृतिक र सरल ढंगबाट यसरी पस्किनुभएकोछ पढ्दैजाँदा लाग्छ पढ्दै कम् र ब्रित्तचित्र बेसी हेर्दैछु। हरेक साहित्यिक सिर्जना कुनै स्पस्ट धेय राखेर सिर्जिनुपर्छ । 'घामको चुम्बन' आध्योपान्त पढिसक्दा मैले अनुमान लगाएँ कृतिकार नयाघरे दाइको यस् कृति ल्याउनुको धेय सिङो नेपाल चिनाउनु रहेको थियू होला अवस्य। नेपालआमाको ढुक्ढुकी नजिकबाट छाम्न चाहने हरेक नेपाली मनले एकपटक पढ्नै पर्ने यो महत्वपूर्ण नियात्रासङ्रह 'घामको चुम्बन' ले यात्रासाहित्यको ईतिहासमा एक बिशेष स्थान ओगटिरहनेमा मेरो पाठकमन ढुक्क छ। बधाई तथा धन्यवाद युवराज दाई !!